insanın içine öküz oturması

daraldım,sıkıldım,üzerimde bir ağırlık var, yeter aq gibi anlamlara gelen kalıp.. şu an o durumdayım.

öküz kalkana kadar ben de oturuyorum.

sadece öküz yiyince başımıza gelebilecek hadise

1 haftadır muzdarip olduğum durum. intiharla cinayet arasında gidip gelmelere sebep olabiliyor. neyse ki henüz kimse bir zarar görmedi.

(bkz: içim içimi yiye yiye büyür)

11 gün once oturdu içime kalkmak nedir bilmiyor. ölümle yaşam arasında ki ince bir çizgi gibi..

kafasında filler sikişmesinden iyidir. (bkz: kafamda filler sikişiyor)

öküz direk ben olduğum için daha büyük problem😂

(bkz: yabancıların yanlış anlayacağı deyimler )

oyle bi okuz var ki ustumde agirlik yapiyo.

icine okuz oturmasi= bogazin dugumlenmesi= gozlerin dolmasi. hep ayni boktan durumlar bunlar

muhtemelen dün gece seni uyutmamıştır. hani derler ya dünya öküzün boynuzlarında duruyor diye işte hem öküzü hem dünyayı göğsünün üstünde taşıyormuşsun gibi bir histir. sonsuza dek ağlayabilirmişsin gibi gelir ama ağlayamazsın da. bir tür donup kalma durumu denebilir.

insanın içine öküz oturması= burun direğinin sızlaması

ardından göğsün darlanması, burnun sızlaması, gözlerin dolması, çenenin titremesi ve sonrasında beklenen an bravo.

nefes aldığını hissetmeme hissi

başımız sağolsun.

mutlu günleri miş'li geçmiş zamanla anlattığımda yaşadığım his

20 yaşındayım babamın bir kez ağladığını gördüm babaannemin cenazesinde kuytu bir köşede sessizce ağlarken görmüştüm. her aklıma geldiğinde içime sürü olarak oturur öküzler.

bugun başıma gelen olay ağlamak istersin ağlayamazsın böyle ağırlık var atamıyorum kurtulamıyorum

çogunlukla yatar bu okuz icimde bi daha da kalkmaz,beni de yasatmaz

bu aralar bırak içimde oturmayı yerleşik hayata geçmiş olması muhtemeldir. nefes almanın bile zor geldiği anlar oluyor.

zamanında kalbime ve beynime oturmuşluğu vardır

kafamda filler tepişiyor.

öküz 5 senedir kalkmadı benim içimden. hiç de umudum kalmadı yani kalkacağına dair. yine de, hayirlisi; yaşıyoz işte. t: şaşırılan, başa gelen kötü durumdan sonra insanın içinde oluşan bir his. toplumda olumsuzluk duygusunu belirtmek için kullanilir. (bkz: karmanın yarim saatte 384ten -149a inmesi)

sigarayı tersten yaktım.

"sonra bir hüzün çöktü bu kente... gelen bütün öküzler içime oturdu kimse ayakta kalmadı sen merak etme..." diye laf bi twit atmıştı vakti ile sevdiğim insan. bak aklıma geldi o öküz ben miydim la acaba?

hayvan gibi ağlayan arkadaşa ne oldu diye sormak ve ardından iki saat önce kuzenim ölmüş cevabını almanın sonucudur.

gayet mutlu bir gün geçirmiştim. son üç saat içinde ne olduysa oldu. nefes almamı engelleyen bir ağırlık var içimde.

2 saat uyudum, uyandım o öküzle. nerden geldiğini anlamadım

belkide oturan öküzü kendisi bizizdir.olamaz mı? (bkz: felsefe sıçmak)

kanka öküzü bilmiyom da vizelerden düşük alınca bi şey oturuyo böyle tarif edemiyom

bu gece sol kanatta gördüğüm seks başlıkları yüzünden içime öküz değil dev oturuyor resmen. yazık sadece yazık.

ya öküz içinde değil de karşında oturuyorsa ve laf anlamıyorsa.

bu akşam ki halim. yatsam uyuyamiyorum. telefonda takılsam canım sıkılıyor. düşünsem düşün düşün nereye kadar... sayın öküz artık kalkar mısın? benlik degilsin.

benim öküz değil kalbi kırık bir fil var.öldü ölecek.

bikaç gündür bende olan sebebini anlayamıyorum ve bu daha da çıldırtıyor. düşüne düşüne bi kaç seçeneğe indirebildim anca.

o öküz nefes almamı engelliyor, boğuluyorum.

öküz işte kalkmıyor oturduğu zaman. bir dolan gel bari demi ama nerdeee?

bütün mandıra üstüme kurulmuş gibi hissediyorum ya tek öküz yine iyi

haddimizden fazla kederi taşımakla yükümlüyüz bazen. hüznümüz oluyor, hatta baya baya çok oluyor. akıtacak ne bir yer biliyoruz ne de bir kuyu. kimisi rakı masalarında atmayı deniyor bu hüznü, kimisi sayısız sigara yakarak. başaramıyorlar ama deniyorlar işte. sonra sessiz, karanlık bir gece, içinden çıkılmaz düşüncelerle, karmakarışık ve yabancı duygularla baş başa kalıyoruz. o gece geçen gibi gözüken ama aslında geçmek bilmeyen zamanla sabahlıyoruz. sabah oluyor, hava her zaman ki gibi; ayaz. güneş gözümüzü alacak kadar doğmuş, soğuk hava da ciğerimize dolduğunu hissettirecek kadar ağır. konuşurken ağzımızdan buhar çıkıyor. içimizde yanan şeylerin dumanı misali yani. ve evet, içimizde yanan bir şeyler var; "sözde" unutulmaya yüz tutmuş her şeyimizden bahsediyorum. duygularımızdan, düşüncelerimizden, anılarımızdan bahsediyorum. acılarımızdan, karşılıksız verdiğimiz değerlerimizden ve karşılığını alamadığımız değerlerimizden bahsediyorum. isyanlarımızdan, susuşlarımızdan, kayıplarımızdan bahsediyorum. endişelerimizden, keşkelerimizden ve hayal kırıklarımızdan da bahsediyorum. bizi olgunlaştıran, bizi geliştiren, bizi güçlü kılan şeylerden bahsediyorum. kısacası; bizi "biz" yapan her şeyden bahsediyorum. evet, içimize öküz oturacak. ama varsın otursun. sol kaburgamın altında, gönlümün tam üstünde, süveydamın tam ortasında yerini hazırladım. gelsin, bu gece de misafirim olsun...

vücudun,enough ya bıktım,off be abi,bunaldım,valla sıkıldım alarmı vermesiyle gerçekleşen olay

gece gece öyle bir oturdu ki nefes aldırmıyor. sevgili öküz benim senle bir problemim yok. lütfen kalkar mısın?

nerden geldi, neden geldi bilmiyorum ama öyle bir oturdu ki nefes alamıyorum. boğuluyorum. üç gündür var olan yaşam sevincimi, bütün hevesimi aldı. kaldım öyle.

kalkmıyor ki arkadaş .stresimden melonkolik hallerimden besleniyor.

yine misafirimiz var anlaşılan. aslında buraya uzun bir şeyler yazmak istiyordum ama daha önce yazmışım zaten; (#1176709) link "vay yine mi keder? ama artık yeter. yine kapıda, kara geceler."

ve ona paralel sırtından kanatların çıkacakmışta, uçacakmışsın gibi olmak. kafa sakatlanıyor o zaman ve sonrasında...

yakıştı yalnız. i̇çimi açtı.

öküz değildir o. bir anlığına kalp ve duyguların aslında olması gerektiği gibi yani bir 'insanda' olması gerektiği yaşanmasıdır. e insanlığa bu kadar uzak yaşarken haliyle canınız yanar. öküzlere bok atmayın yani onlar masum.

sanki hindistanda pezemenk kalkmıyorda :/